Χαιρετισμός σε βράβευση έργων ζωγραφικής για το νερό

Χαιρετισμός σε βράβευση έργων ζωγραφικής για το νερό
30-01-2012

Κυρίες και κύριοι,

Σήμερα είναι μια βραδιά αισιοδοξίας, ειπωμένη με χρώματα και πολύ ευαισθησία από κάποιους που κατοικούν σε έναν μικρό τόπο αυτής της γης.

Τα παιδιά μας ζωγραφίζουν τη ζωή.

Γιατί νερό σημαίνει ζωή.

Ένα μωσαϊκό από τέχνη, συναισθήματα, εικόνες από το μέλλον και ελπίδα, κάνουν τον πιο μεγάλο υδάτινο καμβά του κόσμου.

Ελεύθερη έκφραση, παιδική δημιουργία, ακούσματα για το νερό αποτυπωμένα σε ζωγραφιές, η αλήθεια για την πηγή της ζωής που σιγά – σιγά στερεύει είναι η καλύτερη εικόνα που είναι δύσκολο να ειπωθεί με χιλιάδες λέξεις.    

Δε θα σας κουράσω, παρά μόνο θα πω δυο λόγια.

Μια ιστορία για όλους. 

5 η ώρα κάθε πρωί η Καρολίνα και η Τάμπια, 8 και 10 ετών ξεκινούν από το χωριό τους στην επαρχία Τσιλέκα του Μαλάουι,  για να βρούνε νερό.

Μια ώρα απόσταση πήγαινε-έλα.

Για μισό κουβά νερό.

Τόσο μπορούν να κουβαλήσουν τη φορά.

Ο δρόμος είναι μακρύς και επικίνδυνος.

Γεμάτος βράχια που τους κόβουν τα γυμνά πόδια.

Κάθε βήμα θέλει προσοχή.

Κρυμμένα παντού τεράστια κενά στη γη που σχίστηκε από την ξηρασία.

Ο δρόμος τους βγάζει σε μια τρύπα στο έδαφος που την αποκαλούν πηγή.
Που δεν ξέρουν αν θα υπάρχει αύριο. 

Εξήντα πόντους διάμετρο και μισό μέτρο βάθος. Μέσα έχει νερό.

Που μαζεύτηκε το βράδυ. Λίγο νερό.

Έχει μέρες να βρέξει, οπότε είναι πιο καθαρό.

Όταν βρέχει  γίνεται λασπώδες, αφού η βροχή ξεπλένει ότι βρει μπροστά της και γεμίζει την τρύπα με κάθε είδους ακαθαρσίες.

Και τότε το παίρνουν όμως. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί πως το πίνουν.

Κι όμως.

Η Καρολίνα και η Τάμπια δεν μπορούν να αφήσουν τη βρύση να τρέχει.

Δεν ξέρουν τι είναι βρύση.

Για αυτές δεν είναι αυτονόητο πως όταν διψούν, θα πιούν νερό.

Γιατί δεν έχουν νερό. Και αν θα πιούν, δεν ξέρουν αν θα ζήσουν.

Πηγαίνουν στην τρύπα, 5 φορές κάθε μέρα.

Και θεωρούν τον εαυτό τους πολύ τυχερό.

Στις προηγούμενες βροχές ξέσπασε στο χωριό διάρροια και χολέρα.

Πέθαναν πολλά παιδιά. Η Καρολίνα και η Τάμπια έζησαν. Όμως για πόσο ακόμη;   

Υπάρχουν εκατομμύρια τέτοιες ιστορίες. Είναι ακόμη μακριά από εδώ.

Όμως αρχίζουν και πλησιάζουν.

Οι αριθμοί είναι συγκλονιστικοί.

-1,1 δις άνθρωποι ζούνε χωρίς πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό.

– Το μολυσμένο νερό σκοτώνει κάθε χρόνο περισσότερους ανθρώπους από κάθε άλλη μορφή βίας ακόμη από τον πόλεμο.

– Ένα παιδί πεθαίνει κάθε 15 δευτερόλεπτα από την κατανάλωση ακάθαρτου νερού.  

– μέχρι το 2030 ο μισός πληθυσμός της γης θα ζει σε συνθήκες έντονης λειψυδρίας.

– τα επόμενα 20 χρόνια, η ποσότητα νερού που είναι διαθέσιμη στον καθένα θα μειωθεί κατά 30-40%. 

Τα έργα των παιδιών δείχνουν πως ένας κόσμος χωρίς νερό, είναι ένας κόσμος χωρίς ζωή.

Σήμερα στις ζωγραφιές τους φαίνεται η αξία του νερού.
Αν το νερό λείψει, οι επόμενες ζωγραφιές τους θα είναι σίγουρα πιο μελαγχολικές.
Είναι πολύ συμβολικό  που τα παιδιά μας ταράζουν σήμερα τα νερά.

Όσο υπάρχει νερό. Για να υπάρχει νερό.

Είναι πραγματικά αξιέπαινη η πρωτοβουλία της ΔΕΥΑ και είναι εντυπωσιακή η ανταπόκριση όλων.

Θέλω να συγχαρώ κάθε μικρό και νεαρό ζωγράφο.

Για τη συμμετοχή του και για την ευαισθησία του.

Και θέλω να δηλώσω εντυπωσιασμένος  από τα δεκάδες υπέροχα έργα που δίνουν υπόσταση στο πιο σημαντικό αγαθό της ζωής.

Πέρα από τη σημερινή βράβευση, νομίζω πως τα έργα που θα βραβευτούν αξίζουν μια ακόμη δημόσια αναγνώριση, και για αυτό θα προτείνω στην συντακτική ομάδα να είναι  στην πρώτη σελίδα της επόμενης έκδοσης του περιοδικού του δήμου μας. 

Ως ελάχιστη τιμή και αναγνώριση στους δημιουργούς τους.

Σας εύχομαι να είστε πάντοτε τόσο δημιουργικοί και πρόθυμοι για το περιβάλλον.  

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να διασφαλίσει την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης
Μετάβαση στο περιεχόμενο