«Τούτη τὴν πατρίδα τὴν ἔχομεν ὅλοι μαζί, καὶ σοφοὶ κι ἀμαθεῖς, καὶ πλούσιοι καὶ φτωχοί, καὶ πολιτικοὶ καὶ στρατιωτικοί, καὶ οἱ πλέον μικρότεροι ἄνθρωποι. Ὅσοι ἀγωνιστήκαμεν…»
Τα λόγια του Μακρυγιάννη κλείνουν μέσα τους μια ελεύθερη Ελλάδα. Είναι λυτρωτικό να θυμόμαστε την ιστορία μας. Όχι ως ένα μακρινό παρελθόν αλλά ως παράδοση που μας δυναμώνει στο χρόνο. Δεν είναι μόδα να κρατάμε τη σημαία. Είναι τιμή. Δεν είναι ξεπερασμένο να πηγαίνουμε στις παρελάσεις. Είναι μνημόσυνο στους νεκρούς μας. Δεν είναι περιττό να ψάλλουμε τον εθνικό μας ύμνο. Είναι αγάπη για την πατρίδα.
Μια πατρίδα μοναδική. Κάθε εθνική επέτειος είναι ευκαιρία να ξαναδιαβάσουμε την ιστορία μας, να καμαρώσουμε τα παιδιά μας στις παρελάσεις, να νιώσουμε το ξεχωριστό προνόμιο του να είμαστε Έλληνες.
Πριν από μερικά χρόνια έλαβα την απόφαση να καταργηθούν οι εξέδρες των «επισήμων» στις παρελάσεις του δήμου μας. Ήταν μια παλιά μου σκέψη που σήμερα τη δικαιώνει ο χρόνος και οι κοινωνικές συνθήκες. Επί χρόνια μένουμε στον τύπο των παρελάσεων, χάνοντας την ουσία των ιστορικών γεγονότων. Ξεχνάμε πως η οφειλόμενη τιμή δεν είναι στα παρόντα πρόσωπα αλλά στους πρωταγωνιστές της ιστορίας. Η εξέδρα στις παρελάσεις σηματοδοτεί μια απόσταση ανάμεσα στους θεσμούς και την κοινωνία. Για αυτό και την καταργούμε.
Ακόμη και η λέξη «επίσημοι» εκφράζει με μια υπερβολή την παρουσία όσων είναι εκπρόσωποι των πολιτών και της πολιτείας. Στον σημερινό εορτασμό της 25ης Μαρτίου και σε κάθε επόμενη παρέλαση, η θέση όλων των προσκεκλημένων του δήμου μας είναι δίπλα στους πολίτες. Εκεί που μπορούν να μοιραστούν μαζί τους τον παλμό, τις εικόνες και τα συναισθήματα της ημέρας.
Δεν αλλάζουμε την ουσία των παρελάσεων. Αλλάζουμε όμως μια αντίληψη ερμηνεύοντας την καθολική πλειοψηφία των συμπολιτών μας. Έχουμε την πιο τιμημένη σημαία, την ενδοξότερη ιστορία, τον γλυκύτερο εθνικό ύμνο, την ομορφότερη χώρα και την καλύτερη νεολαία. Έχουμε κάθε λόγο να είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον.
Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ
ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΚΑΪΤΕΖΙΔΗΣ